Zoals we het ondertussen al een beetje gewend zijn, moeten we heel lang wachten alvorens we opnieuw kunnen genieten van de poëtische en fel dramatische beelden van regisseur Terrence Malick. En na het zien van de eerste trailer denk ik dat The Tree of Life (2011) wel eens indruk zou kunnen maken op de volgende Oscar-uitreikingen. De fotografie is wederom om in te kaderen en de plot laat vermoeden dat de diep-menselijke conflicten ons niet onberoerd zullen laten.
Korte inhoud: De elfjarige Jack heeft twee broers en woont bij zijn ouders. Op jonge leeftijd lijkt alles hem toe te lachen. Zijn moeder (Jessica Chastain) is lieflijk en vergevingsgezind en zijn vader (Brad Pitt) probeert hem klaar te stomen voor de harde wereld. Dat de wereld inderdaad geen prettige plaats is, leert Jack als hij in aanraking komt met ziekte, lijden en de dood. Als volwassen man wordt Jack (Sean Penn) een verdwaalde ziel in een moderne wereld die op bijzondere wijze zijn weg probeert te vinden.
Dit is één film waar ik naar toe zal kijken. Niet alleen inhoudelijk zal het ons treffen maar ook visueel zal deze prent verbluffen. Net zoals Christopher Nolan in The Dark Knight (2008), heeft Malick zijn budget kunnen opkrikken om bepaalde delen van de film te draaien op de peperdure 70mm pellicule. Je zou denken dat in een tijdperk waar digitale High Def camera’s uit de grond schieten en waar zelfs de nieuwe generatie foto-camera’s zich op het terrein van de cinema begeven, dat een filmmaker de pellicule voor bekeken zou houden. Maar Malick trekt zich van dit niets aan. Hij is een eigenzinnige filmmaker die zich niet zoveel laat beïnvloeden door de mode-trends. Hoewel,… naar verluidt werden ook een aantal beelden gedraaid op de digitale Red camera.
Ik ben zelf een grote fan van zijn films, ook al vond ik zijn vorige prent, The New World (2005), ietwat tegenvallen. Maar ook bij zijn mindere films blijf je bewondering koesteren voor zijn tegendraadse aanpak. Malick heeft een eigen filmstijl. Ook al lijken bepaalde beelden uit de trailer op 2001: A Space Odyssey (1968) van Stanley Kubrick, de poëtische benadering van zijn personages, het gebruik van voice-over, de impact van de natuur en het tijdsloze aspect van het verhaal zijn allemaal eigen aan de filmmaker. Hij vertelt zijn verhaal op basis van nostalgische beelden die bij momenten bijna aanvoelen als een droomsequentie, maar tezelfdertijd een hyper-realiteit vertegenwoordigen.
Malick heeft een Oscar-nominatie gekregen voor zijn oorlogsfilm The Thin Red Line (1998), maar kon tot op heden geen verzilveren. Dit jaar zou het wel eens anders kunnen uitdraaien…was het niet dat de film pas in mei 2011 zal uitkomen, lang na de oscar-uitreiking. Vreemd, want bij het zien van de trailer zou je denken dat de film zo goed als afgewerkt moet zijn. Er is dan nog altijd 2012, maar oscar-kandidaten brengen best hun film uit op de vooravond van de nominaties.
‘Days of Heaven’ blijft voor mij zijn beste film, gevolg door ‘Thin Red Line’. Niet iedereen is te vinden voor zijn manier van vertellen , is heel traag en de actie is beperkt tot minimum. Wel altijd mooie beeldjes. Ik zou zeggen “mooi kerstcadeau” was het niet dat de film pas met Pasen uitkomt 🙁
ik weet niet waarom maar ik heb zo een Benjamin Button gevoel bij het zien van de trailer, en die film was toch wel wat slaapverwekkend.