The BackWoods (2006) ** review

Na de Zuid-Koreanen en de Japanners zijn het tegenwoordig de Spanjaarden die uitpakken met thrillers. van The BackWoods (2006) (El Bosque de las Sombras), is een Spaans/Engelse psychologische thriller met een opmerkelijke cast en een àa-va verhaaltje. Toch denk ik niet dat het veel potten zal breken, gezien de karakters uiteindelijk niet dikker zijn dan kartonnen borden en de suspense eigenlijk ver te zoeken is. Maar een film met Gary Oldman is altijd wel een beetje de moeite, ook al trekt de film zelf op de botten. Denk maar aan Tiptoes (2003), misschien wel zijn meest beschamende filmavontuur.

Korte inhoud: In de zomer van 1978 besluit een Engelss echtpaar om de zomer door te brengen in een huisje dat hun vrienden Paul (Gary Oldman) en Isabelle (Aitana Sánchez-Gijón, ) hebben gekocht in het noorden van Spanje. Lucy (Virginie Ledoyen) en Norman (Paddy Considine) hebben problemen in hun relatie en een zomervakantie in dit huis, dat diep verstopt ligt in het bos en ver van de verharde wegen, lijkt de ideale plek om tot rust te komen. Maar de rust wordt snel verbroken wanneer ze een meisje vinden met gruwelijk misvormde handen, opgesloten in een hut in het bos. Het meisje is vuil, niet in staat tot spreken en duidelijk doodsbang voor iets…

De film werd gemaakt met een relatief klein budget van €3,600,000, en is de debuut-langspeelfilm van regisseur Koldo Serra. Maar ik heb zo het gevoel dat hij eerder zou passen in het tv-circuit in plaats van de filmsector. Als regisseur weet hij niet echt hoe hij een interessant verhaal moet vertellen en als Spaanse regisseur voelt hij ook niet meteen aan hoe een dialoog moet klinken. Gary Oldman spreekt wel een vlot mondje Spaanse en zijn vertolking zit wel goed. Maar dan cast hij een Franse actrice (Ledoyen) in een Engelse rol, en haar Engels is bij momenten niet te begrijpen zonder ondertitels.

De film komt heel traag op gang en vindt nooit echt zijn ritme. Op het einde van het verhaal lijkt de regisseur de western-toer te willen opgaan, maar de logica van de cameravoering is al zo arbitrair als de keuze om het verhaal in de jaren ’70 te laten afspelen. Hoewel, dit laatste zorgt er wel voor dat de gsm geen spelbederver kan zijn op de spanning. De regisseur probeert ook diepgang te willen forceren met gebruik van muziek van Leonard Cohen, maar het is uiteindelijk een maat voor niets.

In het genre ‘blanke mannen die zichzelf willen ontplooien in de wilde natuur’ is Deliverance (1972) wel een veel betere film. Of nog, de Roman Polanski film The Knife in the Water (1962). Toch heb ik me niet verveeld met The Backwoods, al zou ik deze nu niet meteen gaan aanraden. Spijtig genoeg komt de film bij ons niet in de bioscoop (elders overigens ook niet) en hebben we hier te maken met een straight-to-dvd film.